|
MGG0501
Perpaduan
Melayu
(Malay Unity)
Oleh: Charles
Hector
Pada 1957, Malaysia
menerima kemerdekaannya daripada British. Kuasa politik telah bertukar tangan
kepada satu koalisi parti politik yang bergabung
berasaskan parti perkauman . Inilah
gagasannya yang terus
menunjangi pemerintahan negara
hingga ke hari ini dan lebih dikenali dengan
panggilan Barisan Nasional.
Apabila parti politik diwujudkan berasaskan
perkauman, keupayaannya untuk terus bernafas
hanya dapat dikekalkan dengan selalu memberi penekanan
kepada perpaduan kaum - dan tidak kepada perpaduan multi-kaum dan
nasionalisme. Parti perkauman di
Malaysia masih lagi mengajak ahlinya berdiri
teguh di belakang konsep perkauman itu dan
terus berjuang mempertahankan hak-hak
masyarakat perkauman tertentu. Mereka
tidak mampu melenyapkan diskriminasi kaum. Mereka terpaksa menghidupkan semangat
diskriminasi itu dengan apa cara jua, kerana sebaik sahaja rakyat Malaysia
berpaling ke arah konsep Malaysian secara menyeluruhnya
dan tidak lagi sebagai 'Melayu', 'Cina', India', 'Kadazan' dan sebagainya -
politik yang berasaskan kaum itu akan menemui jalan buntunya.
Negara kita adalah satu negara yang mengandungi kaum
yang pelbagai - rakyatnya berasal daripada pelbagai
kumpulan etnik yang
berbagai-bagai, seperti yang jelas dirakamkan sejarah dengan terdapatnya
banyak kahwin campuran yang semakin galak berlaku di kalangan
kumpulan etnik yang berbeza-beza itu. Inilah hakikatnya dan inilah sesuatu
yang dianggap oleh semua parti politik yang berasaskan kaum itu enggan akui dan
menerimanya.
Beberapa usaha telah direncana untuk menonjolkan
dakyah kepalsuan betapa semua
parti berbentuk perkauman itu sebenarnya parti
yang berbentuk nasionalitik. Contohnya
ialah kemunculan semangat nasionalisme Melayu - sedangkan frasa yang dicetuskan itu sebenarnya satu kontradiksi sahaja. Bagaimana
mungkin adanya Nasionalisme Melayu, Nasionalisme Cina ataupun Nasionalisme India,
sedangkan yang sebetulnya hanya boleh ada Nasionalisme Malaysian.
Rakyat
Malaysian sedang menolak apa juga bentuk politik yang berasaskan
perkauman dan keagamaan dan ini amat terserlah apabila di lihat di dalam
negara yang mempunyai 22 juta
penduduknya, hanya sekitar 10% penduduk itu yang menganggotai parti
perkauman. Ramai yang tidak
menjadi ahli parti dan apa juga parti lain kerana tidak ada alternatif ketika itu.
Memang ada parti politik seperti Gerakan, DAP,
Keadilan dan Parti Rakyat Malaysia yang pada kewujudannya berbentuk
sebagai parti yang tidak
bersifat perkauman. Malangnya,
pemimpin parti itu dan juga media (kepunyaan
parti pemerintah) telah mengambil jalan mudah untuk mengaitkan perjuangan parti
ke arah perkauman juga. Pihak media telah
menonjolkan DAP dan Gerakan sebagai
parti orang Cina, dan Keadilan dan Parti Rakyat Malaysia sebagai parti orang
Melayu. Para pemimin dan pengikut parti tersebut telah terjerat
dengan perangkap yang dipasang dengan melantik orang-orang daripada satu
kaum tertentu sebagai pemimpin mereka. Pemimin
sepatutnya tidak dipilih berasaskan asal usul mereka tetapi berasaskan
merit, keupayaan dan sokongan popular.
Oleh kerana media
massa dikuasai oleh parti yang memerintah, usaha untuk
mengekalkan parti yang berasaskan perkauman itu memang sengaja diteruskan.
Parti pembangkang yang tidak mengamalkan konsep perkauman itu harus bersedia
bertindak melantik bukan Melayu dalam Keadilan dan Parti Rakyat Malaysia,
dan orang Melayu dalam DAP. Kini, kita mempunyai Barisan Alternatif yang dapat berganding bahu. Ramai rakyat Malaysia
yang mula bertanya apakah ini satu barisan parti politik yang berasaskan kaum
seperti Barisan Nasional yang sudah lama itu.
Rakyat Malaysia yang percaya bahawa setiap rakyat
mempunyai hak yang sama mestilah menolak
setiap usaha menyatukan sesuatu kaum itu yang dianjurkan oleh sesuatu parti.
Perkauman dan keagamaan memang kerap digunakan
sebagai tajuk untuk
mengalihkan perhatian daripada isu yang sebenar - inilah ketidaksamaan
dalam pengagihan kekayaan, jurang mendalam
di antara golongan kaya dengan yang
miskin, perlaksanaan undang-undang dan hak asasi manusia.
Bersatulah menolak dan berkata "TIDAK"
kepada penyatuan Melayu, penyatuan 'Cina', penyatuan 'India', penyatuan Islam'
penyatuan 'Kristian', penyatuan 'Kadazan dan
apa juga usaha bentuk
penyatuan yang sempit di kalangan
kaum, etnik ataupun kumpulan keagamaan di negara ini.
Kalau kita tidak mampu melakukan perkara ini, kita akan terus dipesongkan
daripada kegiatan kumpulan minoriti
yang sungguh berkuasa dalam usaha mereka melanyak negara dan membalun harta untuk
diri mereka semata-mata. Mereka melakukan semua itu secara gelojohnya tanpa
memikirkan nasib masa
depan rakyat marhaen negara ini secara keseluruhannya.
-Charles Hector-
Terjemahan MT |
